Tasiemczyca – jak się nie zarazić?

Tasiemiec to chyba znany już wszystkim pasożyt, który upodobał sobie bytowanie w narządach wewnętrznych ssaków. W opracowaniach medycznych wyróżnia się kilka rodzajów tego uporczywego i niebezpiecznego zarazem płazińca: tasiemiec nieuzbrojony, uzbrojony, karłowaty, bąblowcowy, pchli oraz bruzdogłowiec szeroki. Każdy z nich ma inną specyfikę działania, choć wszystkie przyczyniają się do stanowczo pogarszającej się kondycji organizmu, w którym się znajdują. Na czym polega jednak choroba zwana tasiemczycą, jak można się nią zarazić i jak możemy chronić przed nią swoje organizmy podpowiadamy w naszym artykule.

Chorobotwórcze zakażenie pokarmem

Choroba wywoływana przez tasiemce nazywamy tasiemczycą. Można zarazić się nią głównie w przypadku spożycia niedostatecznie obrobionego termicznie mięsa. Aby wyeliminować ryzyko zagrożenia, mięso należy wystawić na ekspozycję wysokiej temperatury – wystarczy już 56 stopni Celsjusza, aby wyeliminować z niego larwy tasiemca.

Aby tasiemce mogły kontynuować swój cykl potrzebują żywiciela. Wśród tych rozróżnia się dwa typy: żywiciel pośredni i żywiciel ostateczny. Najczęściej człowiek pełni rolę żywiciela ostatecznego, jednak nie we wszystkich przypadkach. Jest tak w momencie kiedy człowiek zje produkty lub napije się płynu, która zanieczyszczona jest kałem zawierającym jaja tasiemca, co jest niezwykle rzadkim przypadkiem.

W przypadku zarażenia tasiemcem istnieje także ryzyko tzw. zarażenia wtórnego. W momencie zatrucia pokarmowego i towarzyszących mu wymiotów jaja pasożytującego w organizmie tasiemca mogą przedostać się wraz z wydzieliną do żołądka, gdzie następnie ich osłonki są rozpuszczane przez żółć i dochodzi do ponownego zakażenia.

Zakażenie z udziałem zwierząt

Nie zawsze zakażenie tasiemcem wiązać musi się z jedzeniem. Zagrożeniem są dla nas także nasi najbliżsi – domowi pupile. Oni także mogą być nosicielami tasiemca. Zważając na to, po każdym kontakcie, głaskaniu czy zabawie ze zwierzakami, kotem czy psem należy bezwzględnie umyć ręce. Ryzyko zakażenia tasiemcem przenoszone przez czworonogi jest niezwykle niebezpieczne dla człowieka. W momencie, kiedy larwy tasiemca przenikną przez błonę śluzową jelita przemieszczają się do krwi a wraz z jej obiegiem do mięśni, wątroby, oczu a nawet mózgu. W takiej sytuacji diagnoza jest niezwykle trudna, co przekłada się także na trudności w leczeniu.

Rodzaj tasiemca a zakażenie

tasiemiec nieuzbrojony – atakuje w momencie gdy spożyjemy zakażone nim mięso wołowego
tasiemiec uzbrojony – czyha w mięsie chorej świni lub też dzika (głównie larwy tasiemca)
tasiemiec karłowaty – żyje w skupiskach o niskiej higienie np. brudne ręce, niedomyte przedmioty
tasiemiec bąblowcowy – jaja zagnieżdżone w sierści psa lub kota

Symptomy tasiemczycy

Tasiemczyca jest niezwykle podstępną chorobą. W odróżnieniu od innych zakażeń może być utajniona przez długie lata. Brak objawów daje olbrzymie pole do rozwoju tasiemca i pustoszenie naszego organizmu. Proces pojawienia się pasożyta w jelicie nie jest w zupełności odczuwalny dla nosiciela i co więcej nie jest też niebezpieczny. Jednak jego rozwijanie i rozmnażanie już tak! Tasiemiec sukcesywnie zatruwa organizm człowieka produkowanymi toksynami, które dopiero po czasie i nagromadzeniu dają o sobie znać. Wówczas pojawiają się objawy, dzięki którym można zdiagnozować tasiemczycę:

• osłabienie
• nadpobudliwość lub skrajna apatia
• zaburzenia neurologiczne
• niedokrwistość
• problemy gastryczne
• bóle brzucha
• zaburzenia trawienia
• nagły spadek masy ciała

Diagnoza i leczenie

Faktem jest, że choć niezbyt spotykane, zdarza się samoistne pozbycie się tasiemca z organizmu. Dzieje się tak w przypadku innej choroby, zwykle infekcji której towarzyszy wysoka i długo utrzymująca się gorączka, która nie sprzyja żywotności tasiemca – optymalna temperatura w jakiej funkcjonuje to 36.6! Aby jednak w mieć 100% pewność, że nosimy ze sobą pasażera na gapę należy postawić na specjalistyczne badania kału, służące wykryciu obecności pasożyta. Dodatkowo zaleca się badanie krwi, w której z racji zakażenia tasiemcem widoczny jest podwyższony poziom eozynofili.

Samo leczenie tasiemczycy w dużej mierze zależy od lokalizacji bytowania tasiemca. W przypadkach kiedy zagnieżdżony jest w miejscach innych niż jelito do jego usunięcia wskazane jest mechaniczne usunięcie robaka poprzez zabieg chirurgiczny. Te osobniki, które zamieszkują jedno jelito usunąć można dzięki preparatom na pasożyty, które paraliżując ich układ nerwowy pozwalają na łatwe wydalenie je w późniejszym etapie z organizmu.

Zarażenie tasiemcem jest jak widać proste i bardzo powszechne. Ważne jest, aby stosować profilaktykę każdego dnia i maksymalnie ograniczyć sytuacje, w których może dojść do zakażenia, a gdy to już się przydarzy, warto od razu sięgnąć po skuteczne środki przeciw pasożytom.