Jak można zarazić się glistą ludzką?

Czy wiesz, że wystarczy zjeść zakażony owoc lub warzywo, żeby zarazić się glistą ludzką?

Do zarażenia pasożytem wystarczy naprawdę chwila. Jedną z najczęściej występujących chorób pasożytniczych wśród polskiego społeczeństwa jest glistnica. Jak w przypadku niemal każdego zakażenia pasożytami, główną przyczyną jest nieodpowiednie dbanie o higienę osobistą. Szacuje się, że przez brak odpowiedniej edukacji w tym kierunku aż 1-18% społeczeństwa może być nosicielami. Mimo postępu cywilizacyjnego problem chorób pasożytniczych nie został wyeliminowany i wciąż stanowi poważne zagrożenie.

Żeby każdy z nas mógł skutecznie chronić siebie oraz dzieci przed zakażeniem glistą ludzką, należy wiedzieć, co to tak właściwie jest. Glista ludzka to nic innego jak robak, który prowadzi pasożytniczy tryb życia. Zagnieżdżając się w organizmie żywiciela (osoba, w której organizmie znajduje się pasożyt), a dokładniej w jelitach odżywia się treścią pokarmową, która znajdującą się w ich świetle.

W społeczeństwie, w którym na co dzień nie stosuje się podstawowych zasad higieny, choroba może rozprzestrzeniać się nadzwyczaj szybko. Do zarażenia najczęściej dochodzi poprzez włożenie m.in. brudnych rąk do buzi. Duże ilości jaj tego pasożyta znajdują się w glebie. Do zakażenia może również dojść poprzez zjedzenie niedokładnie domytych warzyw lub owoców. Jajeczka za pośrednictwem kropli deszczu przenoszone są z gleby na roślinę. Zjedzenie skażonych jarzyn spowoduję, że larwy dostaną się do naszego układu pokarmowego. Jednak sam fakt, że się tam znalazły, nie jest przyczyną choroby, Przed jajeczkami jeszcze długa droga, ponieważ muszą przetrwać wędrówkę przez enzymy trawienne żołądka. Larwy przed ich działaniem chroni specjalna błona – niczym w kapsule muszą dotrzeć do światła jelita. Kwas żołądkowy może zniszczyć ochronne ścianki, co równoważne ze śmiercią robaka. Jednak gdy uda im się dotrzeć do miejsca docelowego, wydostają się z jajeczka. Dzięki mikroskopijnym rozmiarom, przez ubytki w ścianach jelita cienkiego dostają się do krwiobiegu. Płynąc wraz z nurtem krwi, (przez wątrobę i serce) docierają do płuc. Do osiągnięcia dojrzałości potrzebny jest im tlen, dlatego układ oddechowy jest ich celem podróży. Larwa za pomocą wyrostków zakotwicza się w pęcherzykach płucnych na ok. miesiąc. Przepoczwarza się tam w pełzającego pasożyta. W takiej postaci wydostaje się z płuc i wędruje w górę układu oddechowego. Po odkrztuszeniu przez żywiciela jest ponownie połykana wraz ze śliną. Po ponownym dostaniu się do jelit osiąga dojrzałość płciową i zaczyna proces rozmnażania. Samica jest w stanie złożyć ok. 200 tysięcy jaj na dobę. Są one wydalane wraz z kałem, w celu zainfekowania kolejnej osoby i przetrwania gatunku. Samice tego pasożyta mogą osiągać rozmiary nawet 20 – 60 cm, samce są znacznie mniejsze i osiągają długość do 15 cm. Glista ludzka żyje w ludzkim organizmie od 6 do 12 miesięcy. Jej cykl życiowy jest dość skomplikowany, jednak przystosowanie tego pasożyta do życia wewnątrz organizmu żywiciela sprawiło, że mimo skomplikowanego cyklu życiowego skutecznie radzi sobie w tak trudnym środowisku.

Warzywa i owoce to nie jedyne źródło zakażenia. Uważać trzeba również, na przypadkowe zachłyśnięcie się wodą podczas kąpieli w zbiornikach wodnych, ponieważ wraz z nią, możemy połknąć larwy glisty. Istnieje szansa, że przetransportujemy jajeczka do naszego mieszkania na podeszwie buta. W ten prosty sposób możemy zainfekować podłogi i dywany w naszym domu. Wystarczy także podanie ręki chorej osobie, która nie umyła rąk po wizycie w toalecie (dlatego tak ważna jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny).

Ze względu na brak nawyku mycia rąk i częstego brania do buzi różnych przedmiotów, na infekcję szczególnie narażone są dzieci. Dlatego to wśród nich jest największy procent zachorowań. Starajmy się poszerzać wiedzę na temat higieny właśnie wśród najmłodszych. Nauczenie się prawidłowych zadach przez młode pokolenie, w przyszłości zaowocuje znikomym ryzykiem zachorowań na choroby pasożytnicze.