Jak można zarazić się tasiemcem uzbrojonym?

Większość z nas zapewne pamięta lekcje z podstawówki lub szkoły średniej na temat tasiemca. Wokół tego pasożyta krąży wiele mitów i legend. We współczesnych czasach, dzięki dokładnym kontrolom żywności, ryzyko zakażenia się larwami tasiemca nie jest zbyt wysokie, ale oczywiście istnieje szansa na to, aby pasożyt dostał się do naszego organizmu.

Tasiemiec uzbrojony to robak o kształcie podobnym do tasiemki (stąd jego nazwa). Jak każdy pasożyt, do życia i rozmnażania się potrzebuje żywiciela. Ta prymitywna istota nie posiada układu pokarmowego. Pokarm pobiera powierzchnią całego ciała. Natura nie wyposażyła go również w narządy zmysłu, posiada jedynie prosty system nerwowy. W odróżnieniu od tasiemca nieuzbrojonego na główce wykształciły mu się haczyki oraz przyssawki, za pomocą których przytwierdza się do jelita żywiciela. Jego ciało składa się z odrębnych elementów połączonych szeregowo zwanych proglotydami. Każda ta część posiada narządy obu płci, dzięki którym tasiemiec może rozmnażać się bez partnera. Ciało składające się z odrębnych elementów osiąga długość nawet do 4 metrów.

Cykl życiowy tasiemców jest dość skomplikowany, ponieważ potrzebuje nie jednego a dwóch żywicieli. W organizmie każdego z nich przechodzi określone etapy. Żywicielem pośrednim tego pasożyta jest świnia domowa lub dzik. Gdy zwierze zje jaja zawarte w kale, wydostają się z nich larwy. Po osiedleniu się w organizmie żywiciela pośredniego przyjmują formę wągra (forma pęcherza wypełnionego płynem). Na tym etapie tasiemiec rozwija się do momentu, aż osiągnięcie rozmiar ziarna grochu. W tej formie larwa tasiemca oczekuje, aż człowiek lub drapieżnik zje zakażone mięso. Ta taktyka pozwala pasożytowi przedostać się do układu pokarmowego żywiciela ostatecznego. Gdy cały plan tasiemca zakończy się sukcesem i dotrze do jelit kolejnego żywiciela, otoczka wągra rozpuszcza się pod wpływem działania soków trawiennych. Zakotwicza się za pomocą narządów umiejscowionych na główce i zaczyna swoje bezlitosne żerowanie. Podczas rozwoju tasiemiec produkuje jaja, które wraz z kałem wydalane są z organizmu żywiciela ostatecznego. Gdy jaja są na zewnątrz, cały cykl może się powtórzyć skutkiem czego będzie zakażenie kolejnego organizmu.

Zwróćmy uwagę, że głównym sposobem na zarażenie się przez człowieka tasiemczycą jest zjedzenie surowej lub niedogotowanej wieprzowiny, w którym znajdują się larwy.

Dzięki osiągnięciom współczesnej weterynarii mięso jest skrupulatnie badane pod kątem obecności wągrów. Dodatkowo należy pamiętać, że po odpowiedniej obróbce termicznej, larwy tasiemca są uśmiercane w wysokiej temperaturze. Jedynym sposobem, aby pasożyt dostał się do naszego organizmu, jest np. zjedzenie „tatara” zrobionego z mięsa nieznanego pochodzenia. Szansa na to, że trafimy na tego typu produkt, są znikome.

Warto również zwrócić uwagę na dokładne mycie warzyw przed spożyciem. Istnieje szansa, że na ich powierzchni będą znajdowały się larwy tasiemca uzbrojonego.

Postęp naszej cywilizacji sprawił, że tasiemczyca została niemal całkowicie wyeliminowana. Za sprawą ograniczenia nielegalnego uboju, weterynaria jest w stanie kontrolować mięso, które trafia do sprzedaży. Oprócz tego, dzięki ciągłej edukacji zaczynającej się już w szkołach podstawowych, nasze społeczeństwo poświęca coraz więcej uwagi na dokładne mycie warzyw i higienę osobistą. Zsumowanie tych działań może doprowadzić w przyszłości do niemal całkowitego ograniczenia lub wyeliminowania choroby, jaką jest tasiemczyca.

Aby mieć pewność, że nasz organizm jest wolny od pasożytów zaleca się odpowiednie kuracje preparatami, które przeciwdziałają im. Jeśli jednak obawiamy się, że problem nadal nas dotyczy warto wykonać specjalistyczne badania na obecność pasożytów w organizmie.